TRIDUUM PASCHALNE

Wprowadzenie przed liturgią

Uroczystą Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej rozpoczynamy obchód świętego Triduum Paschalnego. Będziemy obchodzić pamiątkę najświętszego wydarzeniaw dziejach świata - pamiątkę dzieła naszego odkupienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa, Syna Bożego i Syna Człowieczego.

Od Wielkiego Czwartku wieczorem kiedy Chrystus spożył pożegnalną Ostatnią Wieczerzę ze swoimi uczniami, poprzez modlitwę w Ogrójcu, uwięzienie, przesłuchanie, biczowanie, cierniem ukoronowanie, drogę krzyżową aż do ukrzyżowania na Górze Kalwarii będziemy w tych godzinach towarzyszyć Chrystusowi. W Wielką Sobotę natomiast w zadumie czuwać przy Grobie Pańskim aż do Wielkiej Nocy - Nocy Zmartwychwstania.

Obchód Wielkiej Nocy rozpoczęty już w Sobotę wieczorem przejdzie w świętowanie Wielkiej Niedzieli Zmartwych­wstania. Te trzy dni, są dniami szczególnej łaski dla nas wierzących i dlatego pobożne uczestnictwo w celebracjach łączy nas z naszym zbawicielem. Jest to czas wyjątkowo obfitej łaski Bożej, toteż możemy być słusznie przekonani, że objawi się ona szczególnie w tych dniach. Przygotowaliśmy się wszak na ten moment przez okres Wielkiego Postu. Istotą tego przeżycia będzie oczywiście nasze osobiste spotkanie ze Zbawicielem w Jego Tajemnicy śmierci i Zmartwychwstania.

Triduum Paschalne to jedno wielkie święto i zarazem wielkie rekolekcje dla całego Kościoła. W tym duchu podejmijmy udział w Triduum, uczestnicząc, w miarę naszych możliwości, we wszystkich nabożeństwach.

Dzisiejsza wieczorna Msza św. ma nam w szczególny sposób przypomnieć Ostatnią Wieczerzę. Wprawdzie każda Msza św. jest Wieczerzą Pańską, ale dzisiaj obchodzimy ten dzień, kiedy Chrystus ustanowił Eucharystię, ustanowił kapłaństwo
i zostawił swój Testament.

Pozostawiony nam przez Chrystusa Testament miłości, to z jednej strony Eucharystia, Jego Ciało za nas wydane, w którym możemy nieustannie uobecniać Jego ofiarę krzyżową, ale z drugiej strony to jest także przykazanie nowe abyśmy się wzajemnie minowali, tak, jak On nas umiłował. To przykazanie przypomni nam dzisiaj w liturgii obrzęd umywania nóg dwunastu młodzieńcom.

Po Mszy świętej Najświętszy Sakrament zostanie przeniesiony do ołtarza adoracji, gdzie będziemy czuwać do jutrzejszej liturgii Męki Pańskiej, aby dziękować w szczególny sposób Chrystusowi za ustanowienie Przenajświętszej Eucharystii.

Po pozdrowieniu

Drodzy Bracia i Siostry. Obchodzimy dziś pamiątkę tego dnia, w którym Pan nasz Jezus Chrystus zasiadł ze swoimi uczniami do stołu, aby podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowić Kapłaństwo i Eucharystię. Pod osłoną chleba i wina złożył On za grzechy całego świata ofiarę ze swego życia, którą w sposób krwawy dopełnił w Wielki Piątek na drzewie krzyża. Z wdzięcznością i pokorą stańmy przed Bogiem, który nas, grzeszników, tak umiłował, że zesłał nam swego Syna Jednorodzonego, aby nas odkupił i stał się naszym chlebem codziennym na drogę życia chrześcijańskiego.

Obecna liturgia przenosi nas do Wieczernika, gdzie przebywa Chrystus ze swoimi Apostołami. Ci ludzie razem z Nim żyli, razem pracowali; związała ich przyjaźń. I oto nadeszła godzina, w której zostaną wypowiedziane  ostatnie słowa, kiedy uczniowie będą świadkami Jego ostatnich gestów. Chrystus oddaje się całkowicie. On, który jest obecnością Boga wśród ludzi, chce pozostać z nami na zawsze. Daje nam znak swojej obecności w postaci chleba i wina. ?To czyńcie na moją pamiątkę?.

Przed I czytaniem

Treść pierwszego czytania przenosi nas do znamiennego czasu, gdy Naród Wybrany przygotowywał się do wielkiego wydarzenia. Nie wiedział jeszcze, co się stanie, ale cierpiąc z powodu niewoli czekał na Bożą interwencję. Oto Pan Bóg objawia mu przez swojego proroka Mojżesza, co należy zrobić. Zwróćmy uwagę, jak oto pojawia się znak baranka paschalnego, który stoi u początku wyzwolenia Izraelitów. On też zapowiada innego Baranka, Jezusa Chrystusa, który wyzwoli - tym razem już wszystkich ludzi - z niewoli grzechu i śmierci.

Przed II czytaniem

Podczas gdy w pierwszym czytaniu byliśmy świadkami przygotowania i spożywania baranka paschalnego przez Izraelitów, co stało się potem bardzo ważnym obrzędem dla Narodu Starego Przymierza, tak obecnie św. Paweł re­lacjonuje  nam inną wieczerzę, która stała się również obrzędem pośród ludu Nowego Przymierza. Ostatnia Wieczerza naszego Pana, powtarzana przez chrześcijan jako obrzęd Eucharystii, będzie uobecniała Jezusa Chrystusa, który jako Baranek bez zmazy ofiaruje siebie Ojcu aż do śmierci, aby wybawić nas od śmierci. Apostoł przekazuje nam to, jak największą świętość.

Przed Ewangelią

Dla Chrystusa być Panem - to znaczy stać się sługą. Pokazuje to w geście umywania nóg i w całym swoim życiu, dając przykład miłości i pokornej służby.

Po homilii (przed umywaniem nóg)

Napełnieni przyjętym Słowem Bożym przystępujemy do powtórzenia gestu Chrystusa. Będzie to nasze wyznane wiary i złączenie się z Nim w głębokiej postawie służby. Aktu obmycia nóg dokona celebrans, ale my wszyscy będziemy mu w tym towarzyszyć duchowo, ucząc się w ten sposób najważ­niejszej postawy w naszym życiu chrześcijańskim.

Po Modlitwie po Komunii świętej

W uroczystej procesji przeniesiemy Najświętszy Sakrament do Ołtarza Adoracji. Pragniemy uczcić Jezusa naszego Pana osamotnionego przed męką. Pamiętajmy, że pamiątka Wielkiego Czwartku nie powinna napawać nas smutkiem i przerażeniem lecz radością i wdzięcznością. Trwajmy przy Chrystusie, który przygotowuje się na śmierć. Ale przede wszystkim oczekujmy jego chwalebnego zmartwychwstania, które jest podstawą naszej wiary, pełnią naszej nadziei, a do którego prowadzi droga Bożej miłości. Podczas procesji będziemy śpiewać hymn: ?Sław języku tajemnicę?. Kościół święty udziela odpustu zupełnego tym, którzy uczestniczą w procesji z Najświętszym Sakramentem i pobożnie odśpiewają: ?Przed tak wielkim sakramentem?. (Tutaj można dodać zaproszenie wiernych do udziału w adoracji i w kolejnych nabożeństwach Triduum Paschalnego.)